یا لطیف

پستو خانه عشق کجاست .....!؟

......آنگاه ! احساس کردم که قسمتی از وجود گمشده ام خانه علی "ع" است که من غافل از آن بوده ام .
با عجله کلماتم را از کوره سینه ام که بصورت قالبی بود بیرون نمودم و قالب کلماتم را قالب ریزی و بر آن خانه علی "ع" را حکاکی نمودم .
       آری ، خانه علی "ع" ، خانه ای که به ظاهر از خشت خام و خاک بی ارزش ساخته شده بود ولی در باطن دیوارهایش را با طلای ناب بهشتی بهم بافته اند و "سقف"ش را با هاله ای از الماس پوشانده اند و چراغ "خانه "اش چون پایش چشمه جوشان خورشیدی که از قلب اسرار آمیز غیب سر میزد آویز شده است .و دروازه بهشت است ، و هوای "اتاق " ش خوش ترین هوا از هوای بهشت واز خوش ترین دوست داشتن ها و از خوش ترین روح ها معطر شده است .کعبه به ظاهر جعبه ای توخالی است ولی در باطن به وسعتی از معنویات جان و دلها ست و لذا ارزش خانه علی "ع" بما نند ارزش کعبه است.
        خانه علی "عگ قصری است که بینائی انسان ، قدرت دیدن آن قصر بهشتی را ندارد و آنرا خانه ای گلی و خاکی می بیند .
        خانه علی "ع" گر چه چند به بینائی ، محقر و کوچک است ولی همان کلبه محقر علی "ع" مهمانسرای دلها بود ، دلهای پژمرده و تهیدست که چون تهیدستان از آن مستفیذ می شدند.
  خانه علی "ع" خانه مهر ، صفا ، احسان و فداکاری عشق به خلق الله بود .

         در خانه علی "ع" عشق به تهیدستان چون بلبلی نغمه سرائی می کرد و اکنون می رویم به مهمانسرای امام علی "ع".

برگرفته از کتاب روزهای کبود پروانه نوشته ناصر روئین فرد /12-4-94/رمضان بهار قرآن.